سلام- بچه‌ها و کوچه‌ها
اینجا یک محله است. با هر مقیاس و تعریفی. بالاخره، خانواده‌هایی در آن زندگی می‌کنند و این خانواده‌ها بچه‌هایی دارند. از کودکستانی تا دبیرستانی. بخواهیم نخواهیم، این بچه‌ها می‌توانند در آینده محله نقش مهم و تاثیرگذار داشته‌باشند. حتی اگر در بزرگسالی‌شان در محله نباشند و در مناطق یا در شهرهای دیگر زندگی کنند. حتما، همین امروز هم بسیاری را می‌شناسیم که سال‌ها پیش، از این محله رفته‌اند ولی هنوز دل‌شان با محله است و به بهانه‌های مختلف سری به اینجا می‌زنند. برخی به بهانه بازار و خرید می‌آیند و به‌جای بازار و خرید، در پامنار و کوچه‌های محله می‌چرخند و به دنبال آشنا یا دوست قدیمی می‌گردند. بسیاری هستند که عزاداری‌های ماه محرم را در محله برگزار می‌کنند و نذری‌شان را به جز محله در جایی توزیع نمی‌کنند. و باز کسانی هستند که خانه‌شان دیگر در محله نیست ولی کاسبی‌شان هنوز در محله است. بسیاری از کاسب‌های پامنار و خیابان سیروس از بچه‌محل‌های قدیم اودلاجان هستند. این‌ها نام محله را «اولاجون» صدا می‌کنند. این‌ها یادگاری‌هایی در محله و در و دیوار آن دارند و فعلا قصد فراموش کردنش را ندارند.
حالا سوال این است: چرا بسیاری از اهالی قدیم محله هنوز به آن عرق دارند و فراموشش نکرده‌اند؟ چه چیزی باعث شده هنوز از محله دل نمی‌کنند؟ وقتی پای حرف این انسان‌های شریف می‌نشینید، از تصویرهای کودکی خود می‌گویند. تقریبا تمام کسانی که هنوز هم محله را فراموش نکرده‌اند، فقط با تصاویر کودکی خود با آن ارتباط دارند. از مدرسه محمودیه و امیرکبیر، از شیطنت بر بام خانه‌ها، از شور و حال اولین روزهایی که سر کوچه «فشاری» نصب شد و مردم آب تصفیه‌شده شهری استفاده کردند. هنوز شیطنت روزهایی که اولین خط تلفن شهری تهران را در اودلاجان کشیدند برای مردم خاطره است. و خیلی تصویر و خاطره ریز و درشت دیگر.
امروز، چه باید کرد؟ باید محله را برای کودکان محله، «خاطره‌ساز» کرد. بچه‌ها باید کودکی خود را با تصاویر ریز و درشت و خاطره‌های به یادماندنی سپری کنند. مدرسه‌ها، خانواده‌ها، کاسبکارها، همه و همه در ایجاد زمینه برای خلق تصویرهای ماندگار در ذهن و جان کودکان محله مسئول هستند. کار آسانی نیست، ولی شدنی است. امروز، نسبت به آن روزها، یک کمبود و کسری بزرگ داریم: زندگی و بازی بچه‌ها در کوچه‌ها خیلی کم شده‌است در حالی‌که در روزگار گذشته، بچه‌ها بیشتر لذت زندگی را در کوچه‌ها تجربه می‌کردند. بنابراین، باید کوچه‌های محله برای بازی و لذت بچه‌ها امن و سالم و جذاب باشد. کوچه‌ها باید دست بچه‌ها بیفتد!